Είναι απλώς οι αποφάσεις της μοίρας ή του Θεου κι εμείς δεν μπορούμε να επέμβουμε??Είμαστε δηλαδή απλώς έρμαια των επιλογών μας οι οποίες όμως μας υπαγορεύονται χωρίς τη δική μας θέληση??
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να είμαι ερωτευμένη μαζί του, ενώ ξέρω ότι ποτέ δεν πρόκειται να καταλήξουμε μαζί.Τόσο κλάμα,τόσες σκέψεις και τόσες ελπίδες για ποιο λόγο??Για να καταστραφώ τελείως??Αυτός είναι ο προορισμός μου?Να "ζήσω" μία ζωή γεμάτη στερήσεις?Να περιμένω πότε θα αποφασίσει αυτή η ανώτερη δύναμη είτε να σου δείξει το δρόμο προς εμένα είτε να με ελευθερώσει απ' τη θύμησή σου για να επιχειρήσω έναν καινούριο μάταιο μονόπλευρο έρωτα?
Δεν κατάλαβα ποτέ το παιχνίδι αυτό.Έπαιζα όμως.Ήξερα ότι ήμουν ένα απλό πιόνι,αλλά πάντα πίστευα ότι στους 10 γύρους που θα παίξω θα βγω στους μισούς ηττημένη και στους άλλους μισούς νικήτρια.Το πίστευα!!Ένιωθα πολλές φορές ότι η νίκη ήταν κοντά.Στο τέλος μπορεί να έχανα αλλά συνέχιζα να ελπίζω στην επόμενη προσπάθεια.Τώρα δεν πιστεύω σε τίποτα.Κουράστηκα να περιμένω να έρθει η σειρά μου για να ρίξω τα ζάρια και να καταλήξω στο επόμενο κουτάκι με τίτλο "Χάνετε τη σειρά σας για τους επόμενους 2 γύρους".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου